سناریو بازی:
+ این شبحی که می‌بینی، چه موقع سر و کله‌ش پیدا می‌شه؟
- اگه قرار بود من و تو بفهمیم کی میاد که شبح نبو [ ]
+ چی شد؟ چرا حرفتو خوردی؟ چرا یهو ماتت برد؟
شما در تاریکی شب، به امید سرقت تتمه اجناس چند دکان، قدم به بازارچه‌ای متروک می‌گذارید که به باور اهالی، محلِ ترددِ اشباح است ...
نکات مهم شبح بازارچه:
- "شبح بازارچه" در شعبه سعادت‌آباد، تلفیقی از اسکیپ‌روم و یک تئاتر تمام عیاره، این بازی یک اتاق فرار ترسناک نیست اما هیجانی که تجربه خواهید کرد بی‌نظیره.
- فضاسازی و شخصیت‌پردازی شبح بازارچه یک از خاص‌ترین پروژه‌هایی بوده که تا حالا انجام دادیم.
- اتاق فرار شبح بازارچه در دومین دوره جشنواره اتاق فرار رازگشا موفق به دریافت تندیس رازگشا در بخش خلاقانه‌ترین اتاق فرار و همچنین بخش "بهترین اتاق فرار" شد.
- بازی شبح بازارچه در شهریورماه 1399 توسط تیم اسکیپ‌روم دات آی‌آر طراحی و اجرا شده است.
درباره شبح بازارچه و تئاتر تعاملیِ:
بازی «شبح بازارچه» یک تئاتر تعاملیِ همه‌جانبه است. یعنی علاوه بر درگیری تیم شما با سرنخ‌ها و معماها و قفل‌ها، وارد دنیای تازه‌ای از تجربه عمیق می‌شوید. تئاتر تعاملی اثری نمایشی است که "دیوار چهارم" را می‌شکند که به طور سنتی بازیگر را از نظر جسمی و کلامی از مخاطب جدا می‌کند. دیوار چهارم، دیواری تخیلی است که باعث می‌شود فاصله‌ای خیالی بین بازیگران و تماشاچی بیفتد و با اینکه تماشاچیان توانایی دیدن آن‌سوی دیوار را دارند بازیگران طوری رفتار می‌کنند که انگار نمی‌توانند تماشاچی را ببینند.
در تئاتر سنتی، اجرا محدود به یک صحنه مشخص است و تماشاگران به‌عنوان ناظر منفعل عمل می‌کنند. درحالی‌که تئاتر تعاملی، مخاطب را مستقیماً درگیر می‌کند و آنها را به‌عنوان شرکت‌کنندگان فعال در این قطعه نمایشی در می‌آورد.
تئاتر همه‌جانبه یا تئاتر ایمرسیو، با کنار زدن محدودیت‌ها و واردکردن بیننده در صحنه، خود را نسبت به تئاترهای سنتی و کلاسیک متمایز می‌کند. در این نوع نمایش، در تمام یا بخشی از صحنه اجازه تعامل با پیرامون و بازیگران تئاتر داده می‌شود. در این نوع تئاتر، تماشاچیان بخشی از داستان هستند و اَعمال آنها بطور مستقیم روی داستان تأثیر می‌گذارد.
تعامل در تئاتر همه‌جانبه زمانی به حداکثر موفقیت خود می‌رسد که توازنی مناسب بین میزان خلاقیت و آزادی عمل تماشاچی و ساختار کلی داستان وجود داشته باشد.
تحلیل تئاتر همه‌جانبه نشان‌دهنده‌ی سه عامل اصلی برای ایجاد یک تجربه تعاملی است:
۱. ازبین‌بردن مانع بین بیننده و بازیگر
۲. قراردادن بیننده درون داستان نمایش
۳. ازبین‌بردن ساختارهای قدیمی اجتماعی
در تئاترهای تعاملی و همه‌جانبه از محیط‌های متفاوت و متنوعی همچون فضای باز یا ساختمان‌های چندطبقه استفاده می‌شود، محیط‌های متنوع به بیننده آزادی عمل بیشتری در ایفای نقش در داستان نمایش می‌دهد. در نمایش‌های تعاملی باشکوه، فضاهای متنوعی استفاده می‌شود به‌طوری‌که دکور و صحنه‌سازی هر اتاق با اتاق دیگر متفاوت است. با استفاده از افکت‌های متفاوت نورپردازی و صداگذاری و تغییر میزان و شدت نور و صدا در لحظات متفاوت و با تناسب به احساسات بازیگر می‌توان صحنه را برای بیننده حتی بدون نیاز به لغات، باورپذیر کرد.
به‌طورکلی در تئاترهای تعاملی توجه بسیار زیادی به طراحی محیط و انعطاف آن به نسبت نمایش و تأثیر بینندگان روی نمایش می‌شود. در تئاتر تعاملی چهار بخش مهم برای باورپذیری و ایفای نقش بیننده وجود دارد: فضای واقعی، القای حس فیزیکی، حرکت‌پذیری.
لینک ویز 
لینک بلد 
لینک گوگل مپ 
